Ósmego Maja, w siedzibie Małopolskiego okręgu Polskiego Związku Niewidomych, odbyły się zajęcia z języka Angielskiego, które prowadziła pani Natalia Kaczor.

Zajęcia rozpoczęły się bardzo miłym akcentem. Uczestniczka pani Renata obchodziła swoje urodziny. Uradowani uczestnicy odśpiewali na cześć jubilatki gromko „100 lat” W języku Angielskim. Po radosnej integracji uczestnicy zajęć ochoczo przystąpili do lekcji. Po zajęciach podzielili się opiniami i swoimi spostrzeżeniami. Prowadząca zajęcia, pani Natalia Kaczor, zwróciła uwagę, iż zauważa, że prowadzone zajęcia przyczyniają się do rozwoju osobistego uczestników, jak i wzbogacają kulturowo osoby uczestniczące w spotkaniu. Pani Teresa zwróciła uwagę na to, iż prowadząca szkolenie zwraca uwagę na to, w jaki sposób prawidłowo wypowiadać wyrazy w języku Angielskim.

Wśród uczestniczących osób daje się odczuć bardzo silną motywację do nauki. Pozostałe osoby chwaliły prowadzącą panią Natalię mówiąc, że prowadzi zajęcia z ogromną wrażliwością i empatią uwzględniając wśród uczestników indywidualne podejście, uwzględniające niepełnosprawność wzroku.

Od maja tego roku jestem stażystą w Polskim Związku niewidomych w Okręgu Małopolskim. Zajmuję się promocją i marketingiem organizacji.

Od najmłodszych lat jestem osobą bardzo aktywną, od dziecka udzielałem się zawsze w jakąś działalność społeczną. Odkąd sięgam pamięcią, zawsze miałem ogromną ciekawość świata, który był dla mnie rzeczywistością z perspektywy osoby niewidomej.
Mój pierwszy kontakt z działalnością społeczną miał miejsce w ramach Koła Rodziców funkcjonującego przy Polskim Związku Niewidomych w Krakowie. Byłem czteroletnim dzieckiem, a była to końcówka lat osiemdziesiątych poprzedniego wieku. W tym miejscu ze wsparciem moich rodziców miałem możliwość poznać dzieci niewidome i słabowidzące, była to dla mnie grupa identyfikacji społecznej. Wspomnę, że były również dzieci z różnymi niepełnosprawnościami sprzężonymi. Np. z autyzmem czy upośledzeniem umysłowym.
Spotkania organizowane przez koło rodziców to zabawy integracyjne, czy wydarzenia z okazji okolicznościowych uroczystości. Należy wspomnieć zabawy z okazji dnia dziecka czy karnawału, które były organizowane w restauracji Śląskiej w Krakowie.
Poza spotkaniami integracyjnymi odbywały się wyjazdy w ramach turnusów wypoczynkowych dla rodziców z dziećmi, które były dla części uczestników jedyną możliwością wypoczynku poza miejscem zamieszkania.
Na tych wyjazdach i spotkaniach integracyjnych poznawałem osoby, które przyczyniły się do mojego rozwoju społecznego. Kadra organizowała aktywności poszerzające różne umiejętności, jak i rozwijające potencjały współpracy w grupie, a Działo się to przez zabawy uczące różnorakich interakcji społecznych. Dla mnie było to wielkim wyzwaniem, gdyż w tym czasie byłem już dzieckiem słabosłyszącym, jeszcze nie zdiagnozowany niedosłuch stanowił barierę w komunikacji pomiędzy rówieśnikami.

Okres szkolny poza wieloma wycieczkami i zielonymi szkołami, to dla mnie zaangażowanie w harcerstwo. Od siódmej klasy szkoły podstawowej zacząłem aktywnie działać na rzecz Szczepu Zielone Słońce przy szkole dla dzieci niewidomych w Krakowie, gdzie w czasie zbiórek i wyjazdów harcerskich mogłem poznawać bardzo ciekawych ludzi i poszerzać swoją pasję, którą dla mnie jest historia. Zwłaszcza historia Polski, która pokierowała mnie w stronę studiów politologicznych.

Po śmierci mojej mamy, która miała miejsce w moich czasach technikum, pewnej stagnacji uległa moja aktywność społeczna. Dzięki nauczycielce, pani Krystynie przygotowującej mnie do matury z historii i wiedzy o społeczeństwie, po zdanym egzaminie maturalnym rozpocząłem studia na kierunku politologia, które przygotowały mnie gruntownie do działalności społecznej. Wiedza z zakresu nauk politycznych pokazała w sposób znaczący, jak właściwie angażować się w działalność społeczną i jak umiejętnie wspierać osoby niepełnosprawne.

Od kilkunastu lat należę do Towarzystwa Pomocy głuchoniewidomym, gdzie przez kilka lat pełniłem funkcję przewodniczącego Małopolskich struktur organizacji. Będąc osobą niewidomą i równocześnie niedosłyszącą, organizowałem wiele spotkań integracyjnych, jak i okolicznościowych z okazji różnych uroczystości, np. Międzynarodowy dzień wolontariatu. Wspomnę jeszcze, iż organizowałem dla osób głuchoniewidomych z całej Polski zjazd sekcji młodych w Krakowie. W ramach tego spotkania jako przewodnik oprowadzałem uczestników w ramach spaceru po nowej Hucie.

Co roku uczestniczę w obozach organizowanych przez Fundację Agape Pomocy Osobom Niepełnosprawnym im. Hanny Chrzanowskiej. Turnusy mają charakter integracyjny, z drugiej strony cechuje je duchowość, gdyż uczestniczą w nich księża i klerycy. Wraz z osobami niepełnosprawnymi, w czasie tych wyjazdów uczestniczymy w różnych zabawach i wycieczkach ze wsparciem wolontariuszy.

Piotr Zasadzki

W Małopolskim Okręgu Polskiego związku Niewidomych odbywają się zajęcia z motywacji prowadzone przez panią Beatę Michalec. Osoby niewidome i słabowidzące nabywają umiejętności, jak wzmacniać swoje potencjały rozwoju osobistego zdobywania wielu różnorakich umiejętności. To jest bardzo istotne w różnych obszarach życia: osobistego, rodzinnego, zawodowego i towarzyskiego, dla osób niepełnosprawnych, a zwłaszcza dla osób które tracą wzrok, albo są osobami z dodatkowymi sprzężonymi niepełnosprawnościami, żeby przystosować się do ciągle zmieniającej się rzeczywistości.

Podczas kursu uczestnicy zajęli się bardzo istotnym tematem, którym jest umiejętność zarządzania własnym czasem. Prowadząca szkolenie pani Beata podkreśliła:

Zajmujemy się często sprawami mało istotnymi przez co umykają nam bardzo ważne sprawy np. nasze zdrowie.

Prezentowała rozmieszczenie spraw istotnych i mniej istotnych na kwadracie Eisenhowera. Uczestniczący w warsztatach pani Sylwia i pan Tadeusz stwierdzili, że zajęcia pomagają im, jak zarządzać własnym życiem, przez co łatwiej im jest rozwiązywać różne problemy. W opiniach kursantów prowadzą do ich rozwoju osobistego.
Pani Sylwia jest osobą słabowidzącą w wieku ok trzydziestu pięciu lat. Nie dawno podjęła pracę, żeby zachować równowagę pomiędzy prowadzeniem domu i życiem zawodowym pracuje na pół etatu. To pozwala uczestniczce umiejętnie zarządzać sobą w czasie, gdyż jak podkreśliła pani Sylwia takie zorganizowanie czasu obniża poziom stresu i łatwiej nam się skupić na sprawach istotnych i nie jesteśmy wtedy przeciążeni licznymi obowiązkami. Pani Beata prowadząca zajęcia podsumowała, że wtedy organizacja naszych aktywności jest bardziej wydajna.
Pan Tadeusz, który jest osobą niedowidzącą zwrócił uwagę na to, że zaniedbuje ćwiczenia fizyczne. Brak ruchu przyczynia się do nadmiernego tycia, a to dla mężczyzny w wieku pięćdziesięciu lat może prowadzić do różnych chorób. Niestety śpi długo i przez to traci czas który mógłby poświęcić na cenne działania, ale zapisał się na zajęcia z motywacji. Wkrótce zamierza zaangażować się w duszpasterstwo.

Na kolejnych zajęciach miała miejsce kontynuacja tematu o zarządzaniu czasem i o efektywności działań. Piotr podzielił się doświadczeniem wdrożenia w życie kwadratu Eisenhowera. Udało mu się umówić na odkładane w czasie spotkanie To dało mu poczucie, że jest zadowolony z osiągnięcia, które może zastosować.
Do grupy dołączyła kolejna uczestniczka Kasia, która jest osobą niewidomą w wieku dwudziestu pięciu lat i opowiadała o swoim stażu w związku. Prowadzi szkolenia z obsługi komputera i urządzeń mobilnych. To jest dla niej bardzo ważny cel na kwadracie Eisenhowera, ponieważ po skończonej szkole zdobywa doświadczenia w zawodzie tyfloinformatyka (informatyk osób z dysfunkcją wzroku). Cieszy ją rozwój kursantów, którzy na prowadzonych przez nią kolejnych zajęciach zdobywają co raz to nowe umiejętności.
Wyzwaniem dla uczestników jest zachowanie równowagi pomiędzy sprawami dziejącymi się tu i teraz, a sprawami zaplanowanymi na okres późniejszy. Pani Beata opowiadała, jak bardzo ważną sprawą jest dla niej obrona pracy magisterskiej. Do, której przygotowywała się od dłuższego czasu. Pani Kasia podzieliła się doświadczeniem, jakie podejmuje działania, żeby starać się o psa przewodnika. Sprawy tu i teraz są bardzo istotne, których nie można zaplanować np. jest promocja w sklepie i trzeba natychmiast dokonać zakupów.

Osoby uczestniczące następnie zajęły się tematem asertywności. Uczestnicy dowiedzieli się, że asertywność to mówienie, żeby drugiej osoby nie ranić. Z drugiej strony to jest stawianie granic by ich nie przekraczać tak, żeby nie naruszać bezpieczeństwa drugiej osoby.

Na ostatnich zajęciach uczestnicy podjęli się tematu planowania budżetu osobistego. Zastanowili się co to jest budżet i jak go realizować. Co dla niektórych osób okazało się trudne, w jaki sposób dysponować ograniczonymi środkami, a dla części osób problem stanowią oszczędności.
Nowa uczestniczka pani Kamila, która jest osobą słabowidzącą podzieliła się bardzo ciekawym pomysłem na oszczędzanie, jest nim wyjazd wakacyjny. Z odłożonych środków zaplanowała wyjazd do Hiszpanii i korzystając z okazji zamierza zwiedzić Portugalię. Pani Sylwia latem zaplanowała pobyt w sanatorium, gdzie zaoszczędzone środki zamierza poprawić swoją kondycję zdrowotną. Pan Piotr inwestuje oszczędności w obóz fundacji, z którą wyjeżdża na wakacje co roku.
Uczestnicy na kolejnych zajęciach poruszyli temat wydatków na żywność i media. Pani Kasia podzieliła się bardzo ważnym spostrzeżeniem, tata będący osobą widzącą stara się minimalizować używanie światła, ponieważ to pochłania dużo energii, przez co rosną koszty prądu. Prowadząca pani Beata podjęła temat kosztów ogrzewania. Mówiła o zakładaniu na ścianę specjalnej foli aluminiowej zatrzymującej energie cieplną.
Istotnym zagadnieniem w ramach planowania budżetu domowego są wydatki na żywność, temat wzbudził bardzo szerokie zainteresowanie osób uczestniczących w zajęciach. Każdy z uczestników podzielił się swoimi ciekawymi spostrzeżeniami, a to dla wielu uczestników było bardzo ciekawą wymianą różnych doświadczeń.
Pani Beata prowadząca zajęcia zwróciła uwagę na istotny czynnik, którym jest cena artykułów spożywczych, następnie uczestnicy podzielili się uwagami, jak oszczędzać na produktach żywnościowych. Opinie były różne czy kupować w sklepach sieciowych czy u małych sprawdzonych dostawców.
Bardzo cenną uwagą podzieliła się prowadząca pani Beata. Zauważyła, że często sklepy sieciowe wykorzystują promocje by sprzedać kilka produktów po niskiej cenie, a dodatkowe sztuki danego produktu są nam nie potrzebne. Niestety zakupiony asortyment zalega w domu, albo jeśli to jest żywność to niestety trafia do kosza.
Pan Piotr podzielił się bardzo cenną uwagą, iż produkty żywnościowe zakupuje u sprawdzonych dostawców, u których asortyment jest droższy niż w markecie lecz jakościowo jest lepszy. Ciemne żytnie pieczywo wytworzone w sprawdzonej piekarni wg. Tradycyjnej receptury jest droższe w porównaniu do pieczywa z supermarketu, lecz posiada o wiele leprze walory smakowe i, co dla diabetyków jest bardzo istotne, nie podnosi poziomu cukru.

Na sam koniec artykułu wspomnijmy o instruktorce prowadzącej zajęcia. Pani Beata Michalec jest osobą niewidomą i pracuje jako trener rozwoju osobistego. W swoim dorobku zawodowym posiada duże doświadczenie pracy z osobami niewidomymi. Wcześniej organizowała zajęcia z prowadzenia gospodarstwa domowego w Krakowskim Towarzystwie Pomocy Głuchoniewidomym. Współpracowała też z Fundacją Szansa Dla Niewidomych.

Osoby zainteresowane zajęciami z rozwoju osobistego zapraszamy po wakacjach do siedziby Małopolskiego Okręgu Polskiego Związku niewidomych przy Ul. Olszańskiej 5 w Krakowie. Można się kontaktować telefonicznie pod numerem 12 262 53 59.

Piotr Zasadzki

Szanowni Państwo, zapraszamy na spektakl z audiodeskrypcją „Pierwiastek minus jeden” na Scenie Kameralnej Teatru Starego, przy ul. Starowiślnej 21, 19.06.2019 r. o godz. 19.15.

Spektakl finansowany jest z projektu ASOS, przeznaczonego dla osób po 60 roku życia.

Osoby zainteresowane prosimy o kontakt z biurem Okręgu przy ul. Olszańskiej 5.

Od kwietnia br. w Polskim Związku Niewidomych w Krakowie przy ul. Olszańskiej 5 odbywają się zajęcia z tyfloinformatyki prowadzone przez panią Katarzynę Piotrowską.

Tyfloinformatyka jest to pomoc w obsłudze komputerów i technologii mobilnych przy pomocy programów odczytu ekranu. Program umożliwia korzystanie osobie niewidomej ze sprzętu.

Na początku prezentujemy pana Mariana, Który w zajęciach uczestniczył po raz trzeci. Jest to pan w grupie seniorów w wieku dziewięćdziesięciu lat. Podczas zajęć kursant z własnej woli, co podkreślała bardzo mocno pani Kasia, uczył się obsługi smartfona iPhone przy pomocy aplikacji do odczytu ekranu VoiceOver. Wcześniej pan Marian narzucił sobie, że za wszelką cenę musi się nauczyć obsługi telefonu dotykowego. Instruktorka przekonała naszego kursanta, że potrzebuje do tego dojrzeć i sam z własnej woli podjąć się nauczania obsługi tego urządzenia.

W czasie zajęć opanował bardzo ważne czynności, które są niezbędne w obsłudze telefonu. Zapoznał się z czynnością uruchamiania urządzenia i wpisywania kodu pin. To dało ogromną satysfakcje, ponieważ wcześniej wpisując kod pin zapomniał kliknąć w przycisk zatwierdzający czynność. Następnie pan Marian przeszedł do nauki odblokowywania ekranu. Nauczył się, żeby daną czynność wykonać, po przesunięciu palcem na ekranie trzeba w nią stuknąć dwukrotnie i wtedy zostanie uruchomiona. Po opanowaniu tych nie zbędnych czynności, pan Marian przeszedł do nauki wybierania numerów z książki telefonicznej. Wybrał numer do domu, jak i do pani Kasi. Z sukcesem zapisał w książce kontaktów numer telefonu do znajomej. Kursant zwieńczył zajęcia ogromnym sukcesem, ponieważ samodzielnie zadzwonił po taksówkę.

Następnym uczestnikiem zajęć był pan Stanisław. Jest osobą ociemniałą, ma 50 lat. Uczestniczy po raz pierwszy w zajęciach prowadzonych przez panią Katarzynę, wcześniej już szkolił się w Polskim Związku Niewidomych w zakresie obsługi komputera. Po krótkiej rozmowie z panią Katarzyną nad programem zajęć, kursant podjął się przygotowania pisma z elementami formatowania w programie LibreOffice, w którym przygotowywał podanie. Niestety program w zasadzie nie jest dostępny dla osób niewidomych z czytnikiem NVDA – odczytuje tylko funkcję kopiuj wklej i nie komunikuje o zmianach zachodzących w trakcie formatowania tekstu. Następnym zagadnieniem, którym zajął się kursant było wyszukiwanie audiobooków na stronie audioteka. Użytkownik w wyszukiwarkę strony wpisał tytuł danej pozycji, strona przekierowała pana Stanisława Do Google, gdzie mógł znaleźć opis książki. Podsumowując zajęcia pan Stanisław stwierdził, że koniecznie potrzebuje zainstalować aplikację, Microsoft Word żeby praca z tekstem była bardziej dostępna. Pani Katarzyna stwierdziła, że praca z Microsoft Word ułatwi edytowanie tekstu.

Kolejną osobą podnoszącą swoje umiejętności w obsłudze komputera jest siedemdziesięcioletnia pani Zofia, która jest kursantką tracącą wzrok. Ćwiczyła edytowanie tekstu w aplikacji Notatnik – wykonywała to przy pomocy programu do odczytu ekranu NVDA. Praca z tym programem ułatwia wykonywanie czynności na urządzeniu, gdyż nie obciąża wzroku, również przygotowuje się do pracy z laptopem, na ewentualność bycia osobą całkiem niewidomą. Na koniec uczestnicząca w zajęciach pani Zosia stwierdziła, że zajęcia przyczyniają się do rozwoju nowych umiejętności. Kolejnym wyzwaniem dla kursantki jest zaznajomienie się z nawigacją po stronach internetowych.

Na koniec artykułu oddaję głos instruktorce zajęć. Pani Katarzyna jest pasjonatką nowości w zakresie najnowszych technologii, iPhonów, urządzeń z systemem Android, oraz śledzenia i porównywania programów odczytu ekranu (Jaws, Nvda, oraz narrator systemowy). Na początku zdobywała wiedzę z audycji internetowych, oraz z porad specjalistów w zakresie informatyki osób niewidomych. Prowadząca zajęcia zdobyła dyplom uprawniający do prowadzenia tego typu zajęć w szkole policealnej – technik tyfloinformatyk. Do pani Kasi na zajęcia zgłaszają się osoby niewidome, które chcą się uczyć obsługi sprzętu. Uczestnicy przychodzą na zajęcia o umówionej porze od poniedziałku do czwartku. Osoby bardzo chętnie kontynuują naukę, ponieważ chcą trenować nabyte umiejętności pod okiem prowadzącej. Trenerkę satysfakcjonuje, że uczestnicy uczą się obsługi sprzętu pomimo, że nie jest łatwa nauka, a ogromną radość sprawia, że pomimo swojego wieku seniorzy chętnie korzystają z nowych udogodnień, które daje nowoczesna technologia.
Osoby zainteresowane zajęciami mogą kontaktować się pod numerem telefonu Polskiego związku niewidomych w Krakowie: 12 262 53 14.

Piotr Zasadzki

Szanowni Państwo,

zapraszamy na kolejne spotkanie z twórczością rzeźbiarza Henry’ego Moore’a do Gmachu Głównego Muzeum Narodowego w Krakowie przy al. 3 Maja 1. Spotykamy się we wtorek 11 czerwca o godz. 17:00, wstęp wolny:

„Spotkanie z artystą”

Henry Moore często opisywany jest jako odnowiciel rzeźby XX w., który zmienił język form. Podczas spotkania skupiającego się na Henrym Moorze jako artyście zastanowimy się nad źródłem jego inspiracji, zajrzymy do pracowni, a także odkryjemy elementy rzeźb przypominające nam, że artysta był również znakomitym rysownikiem. Zaczniemy od mniejszych eksponatów wewnątrz muzeum a skończymy przed Gmachem Głównym przy rzeźbach plenerowych, by podkreślić, że spotkanie z Henrym Moorem jest ciągle możliwe w wielu miejscach na świecie. W trakcie spotkania dotkniemy rzeźb i narzędzi rzeźbiarskich.

Szanowni Państwo

w imieniu Muzeum Narodowego w Krakowie zapraszam na spotkanie dotyczące twórczości Stanisława Wyspiańskiego. Spotykamy się w Gmachu Głównym Muzeum Narodowego w Krakowie przy alei 3 Maja 1, w dniu 26 marca (wtorek) 2019 roku o godz. 17:00. Wstęp bez rezerwacji, opłata 1 zł.

Zapraszamy na wystawę „Wyspiański Nieznany”. Dotkniemy i doświadczymy mniej znanej części twórczości tego młodopolskiego artysty. W centrum naszych zainteresowań będzie książka rozumiana wielowymiarowo. I forma i treści były ważnymi kwestiami dla Stanisława Wyspiańskiego, wobec tego obu poświęcimy uwagę. Poznamy działanie ponad stuletnich pras drukarskich, przebieg procesu powstawania materiałów drukowanych – od idei, przez ilustracje i marginesy po gotową książkę. Nie zabraknie i księgozbioru – tak tego, którym karmił się umysł Wyspiańskiego, jak i tego, który potem sam stworzył.

Wykorzystamy tyflografiki odkrywające sekrety składu typograficznego słynnego dramatu Wesele. Typografia była dla artysty bardzo ważna. Nie tylko pisał książki, ale zajmował się także ich stroną wizualną projektując układ strony a także współpracując z drukarzami na każdy etapie druku.

Z poważaniem

Katarzyna Szczygieł

Szanowni Państwo bardzo nam miło zaprosić Państwa na organizowane przez nas 29 marca 2019 r. (piątek) II Ogólnopolskie Forum Edukacji Osób z Niepełnosprawnością Narządu Wzroku. Tematyka Forum dedykowana jest osobom i instytucjom, które wspierają kształcenie osób z dysfunkcją wzroku, kierują dalszą drogą kształcenia, a także zawodowo zajmują się edukacją i rewalidacją osób niewidomych i słabowidzących lub interesują się tym zagadnieniem.

Forum odbędzie się w Specjalnym Ośrodku Szkolno-Wychowawczym dla Dzieci Niewidomych i Słabowidzących im. Włodzimierza Dolańskiego w Krakowie, ul. Tyniecka 6, 30-319 Kraków.

Ze względów organizacyjnych w Forum będą uczestniczyły tylko osoby zarejestrowane na stronie forum-tyniecka.konfeo.com

Do pobrania plakat ze szczegółowym programem

Informację uzyskacie Państwo na stronach www: nadzieja-krakow.org.pl/forum | www.blind.krakow.pl/aktualnosci.html

Jednocześnie pragniemy poinformować Państwa o możliwości zapoznania się z prezentowanym na Forum sprzętem przez firmy LUMEN i MIRAcle.

Do pobrania plakat z informacjami od firmy Lumen

W imieniu organizatorów serdecznie zapraszamy
Barbara Bogacka-Galon
Marcin Dębski
Katarzyna Kasprzyk
Piotr Stefański
Lucyna Zaleska

Z przykrością informujemy, że zmarł były długoletni Prezes Koła Śródmieście, Pan Tadeusz Kic.

Pogrzeb odbędzie się w piątek 15-02-2019 r. o godz.11:00 na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

Z przykrością informujemy o śmierci Pani Wiesławy Dobruchowskiej-Pająk, członka koła PZN OM Kraków – Podgórze. Pani Wiesława zmarła 05-02-2019r. po długotrwałej chorobie.

Pogrzeb odbędzie się 11-02-2019r. w kościele Stygmatów Św. Franciszka na ul. Ojcowskiej o godz. 12:00. Pochowana będzie na cmentarzu w Bronowicach przy ul. Pasternik.

Rodzina prosi, żeby zamiast kwiatów przekazać datki na Hospicjum Św. Łazarza w Krakowie.